حبذا ...

از مقامات تبتّل تا فنا .. پلّه پلّه تا ملاقات خدا ..

حبذا ...

از مقامات تبتّل تا فنا .. پلّه پلّه تا ملاقات خدا ..

مشخصات بلاگ
حبذا ...

لک الحمد یا ذالجود و المجد و العلی
تبارکت تعطی من تشاء و تمنع
الهی و خلّاقی و حرزی و موئلی
الیک لدی الاعسار و الیسر افزع
الهی اذقنی طعم عفوک یوم لا
بنون و لا مال هنالک ینفع
...

بایگانی

حبذا ..

شنبه, ۲۰ اسفند ۱۳۹۰، ۱۱:۴۹ ق.ظ
آماده ی سال نو نیستم. تکه هایم را جایی جا گذاشته ام. بی قرارم. یک آن که ذهنم از مشغله ی روز آسوده می شود، صحنه هایی به من هجوم می آورند که بهم می ریزند آرامش را. غمگین می شوم. ساکت. مثل کسی که از گذشته می ترسد و به آینده امیدی ندارد. احساس می کنم دارم خواب می بینم و یک روزی ازین خواب هم بیدار می شوم. همین حالا که دارم می نویسم، احساس می کنم که واقعا این لحظات رخ نمی دهد. مثل رویا می ماند زندگی. نه از حیث خوب و بد و بالا و پایین و تلخ و شیرینش. نه. از حیث گذرا بودنش. از حیث موقتی بودنش. از حیث بی اعتباری اش ...

دارم نوشته های وحید و محمد را می خوانم. به این نوشته از آن شب شوم لعنتی می رسم که محمد سه سال پیش نوشته :

" هر وقت که می آیم کمی مثل بقیه باشم،  درست تصویر آن شب می آید جلوی چشمان یک سال پیشم...( که انگار جوانتر و شاداب تر بوده ...)  آن شب که حمید به اقتضای همیشه نمی توانست  گریه نکند وقتی قرار است ...!  انگار او چند ساعت قبل از من می دید که چه اتفاقی قرار است  برایم بیافتد... و یا وحید که مثل همیشه برای سرزنش چشمانش  و صدای بغض آلودش مدام از این طرف به آن طرف می رود! "


بهار امسال می شود تقریبا شش سال از آن شب عجیب .. زندگی می گذرد، و ما الان در ماکزیمم فاصله هستیم با هم. طوری که وقتی اینجا روز است، محمد و وحید در شب هستند. حتی نمی توانم ساعتی پیدا کنم که برای هر سه مان راحت باشد که درست حرف بزنیم ..

عید دارد می شود. من آماده نیستم. ازین شهر هم دارم خسته می شوم. وقت رفتن است .. خوب حس می کنم. باید بروم جای دیگری ...

.

.

مرحوم پدربزرگم می گفت، از عارفی پرسیدند حکمتی به ما بیاموز که قرار پیدا کنیم، نه آنقدر شاد شویم از لذت ها و نه آنقدر ناراحت از رنج و غم زندگی .. گفت : " این نیز بگذرد .. "

.

این نیز بگذرد اما .. خون به دل می کُند و می گذرد ...

..

.

.


  • ۹۰/۱۲/۲۰
  • ح.ب

نظرات  (۶)

http://www.aparat.com/public/public/user_data/flv_video/41/9fa74f884a57b1e2411c59545ea4b992120790.flv
شب و روز رفت باید قدم روندگان را..
چو به مؤمنی رسیدی دگرت سفر نباشد.
درد هر آن و هر لحظه در همون لحظه مهمه. درد هر کس از این لحاظ که حس میشه و مادامی که حس مشه مهمه. البته درد گذشتنیه ولی گذشتنی بودنش از اهمیتش در همون لحظه کم نمیکنه. درد هر لحظه درد همون لحظه است و مهمه
اشک من رو که با این تکه نوشته در اوردید؟؟؟ میشه بپرسم اون شب چی شده ؟؟؟ البته اگر دوست داشتید بگین ...
گاه "نیز" دیگری آید از "این" بدتر ..

"چون می گذرد غمی نیست... " اما حقیقتا گاهی چون می گذرد غم می شود ... می گذرد اما به چه صورت؟؟؟

غم مثل شراب می ماند ،روزگار که بگذرد،سال ها که بگذرد،بعد از هفت سال؛می شود شراب هفت ساله ای که مستت می کند...دیگر هیچ نمی فهمی ، هیچ...

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی