چون نام رویت می برم، دل می رود والله ز جا ...

" ده بود آن ، نه دل که اندر وی

گاو و خر بینی و ضیاع و عقار*

آن دلى که انسان در آن عشق اتومبیل فلان‌جور دارد، آن دل نیست، گاراژ است! بنگاه معاملاتى است! آن دلى که همه‌اش در آن میل جنسى موج مى‌زند، دیگر دل نیست، آن عشرتخانه است. شاعر، آن زمان که ضیاع و عقار و زمین و ملک و گاو و خر در زندگى نقش داشته، از اینها نام برده و مى‌گوید دلى که اینها در آن باشد، آن‌جا طویله است! ده است! دل، نیست؛ دل جاى خداست؛ جاى نور است ... "

حضرت آقا .. در دیدار با کارکنان وزارت اطلاعات ... 

.

.

*: جای عقار، بگذار دلار .. که قافیه ش به قیافه ی امروز جامعه ی ما شبیه تر شود ...