وصف الحال ..
پنجشنبه, ۱۷ اسفند ۱۳۹۱، ۰۹:۲۴ ب.ظ
چه گویمت که ز سوز درون چه می بینم ...
- ۹۱/۱۲/۱۷
حبذا ...
از مقامات تبتّل تا فنا .. پلّه پلّه تا ملاقات خدا ..
مشخصات بلاگ
بایگانی
- فروردين ۱۴۰۳ (۱)
- بهمن ۱۴۰۲ (۱)
- دی ۱۴۰۲ (۱)
- آذر ۱۴۰۲ (۳)
- آبان ۱۴۰۲ (۴)
- مهر ۱۴۰۲ (۱)
- شهریور ۱۴۰۲ (۲)
- مرداد ۱۴۰۲ (۱۲)
- تیر ۱۴۰۲ (۳)
- ارديبهشت ۱۴۰۲ (۲)
- فروردين ۱۴۰۲ (۲)
- اسفند ۱۴۰۱ (۲)
- بهمن ۱۴۰۱ (۱)
- دی ۱۴۰۱ (۱)
- آذر ۱۴۰۱ (۲)
- آبان ۱۴۰۱ (۳)
- مهر ۱۴۰۱ (۲)
- مرداد ۱۴۰۱ (۴)
- خرداد ۱۴۰۱ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۱)
- فروردين ۱۴۰۱ (۱)
- بهمن ۱۴۰۰ (۱)
- آذر ۱۴۰۰ (۱)
- آبان ۱۴۰۰ (۲)
- مهر ۱۴۰۰ (۱)
- شهریور ۱۴۰۰ (۱)
- مرداد ۱۴۰۰ (۱)
- تیر ۱۴۰۰ (۲)
- فروردين ۱۴۰۰ (۳)
- اسفند ۱۳۹۹ (۱)
- دی ۱۳۹۹ (۱)
- آذر ۱۳۹۹ (۱)
- آبان ۱۳۹۹ (۱)
- شهریور ۱۳۹۹ (۲)
- مرداد ۱۳۹۹ (۱)
- تیر ۱۳۹۹ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۲)
- فروردين ۱۳۹۹ (۲)
- اسفند ۱۳۹۸ (۱)
- بهمن ۱۳۹۸ (۱)
- دی ۱۳۹۸ (۲)
- آذر ۱۳۹۸ (۱)
- مهر ۱۳۹۸ (۳)
- شهریور ۱۳۹۸ (۲)
- مرداد ۱۳۹۸ (۳)
- تیر ۱۳۹۸ (۱)
- خرداد ۱۳۹۸ (۳)
- فروردين ۱۳۹۸ (۳)
- اسفند ۱۳۹۷ (۲)
- بهمن ۱۳۹۷ (۳)
- دی ۱۳۹۷ (۲)
- آذر ۱۳۹۷ (۱)
- آبان ۱۳۹۷ (۱)
- شهریور ۱۳۹۷ (۱)
- مرداد ۱۳۹۷ (۱)
- تیر ۱۳۹۷ (۴)
- خرداد ۱۳۹۷ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۳)
- فروردين ۱۳۹۷ (۲)
- اسفند ۱۳۹۶ (۱)
- بهمن ۱۳۹۶ (۲)
- دی ۱۳۹۶ (۳)
- آذر ۱۳۹۶ (۱)
- آبان ۱۳۹۶ (۱)
- مهر ۱۳۹۶ (۲)
- مرداد ۱۳۹۶ (۲)
- تیر ۱۳۹۶ (۲)
- خرداد ۱۳۹۶ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۱)
- فروردين ۱۳۹۶ (۲)
- اسفند ۱۳۹۵ (۱)
- بهمن ۱۳۹۵ (۲)
- آذر ۱۳۹۵ (۱)
- مهر ۱۳۹۵ (۳)
- شهریور ۱۳۹۵ (۱)
- مرداد ۱۳۹۵ (۲)
- تیر ۱۳۹۵ (۱)
- خرداد ۱۳۹۵ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۳)
- فروردين ۱۳۹۵ (۴)
- اسفند ۱۳۹۴ (۲)
- بهمن ۱۳۹۴ (۴)
- دی ۱۳۹۴ (۵)
- آذر ۱۳۹۴ (۷)
- آبان ۱۳۹۴ (۵)
- مهر ۱۳۹۴ (۴)
- شهریور ۱۳۹۴ (۵)
- مرداد ۱۳۹۴ (۷)
- تیر ۱۳۹۴ (۱۰)
- خرداد ۱۳۹۴ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۳)
- فروردين ۱۳۹۴ (۴)
- اسفند ۱۳۹۳ (۳)
- بهمن ۱۳۹۳ (۳)
- دی ۱۳۹۳ (۳)
- آذر ۱۳۹۳ (۳)
- آبان ۱۳۹۳ (۲)
- مهر ۱۳۹۳ (۴)
- شهریور ۱۳۹۳ (۵)
- مرداد ۱۳۹۳ (۳)
- تیر ۱۳۹۳ (۵)
- خرداد ۱۳۹۳ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۴)
- فروردين ۱۳۹۳ (۸)
- اسفند ۱۳۹۲ (۶)
- بهمن ۱۳۹۲ (۸)
- دی ۱۳۹۲ (۸)
- آذر ۱۳۹۲ (۷)
- آبان ۱۳۹۲ (۱۰)
- مهر ۱۳۹۲ (۱۲)
- شهریور ۱۳۹۲ (۱۸)
- مرداد ۱۳۹۲ (۱۵)
- تیر ۱۳۹۲ (۹)
- خرداد ۱۳۹۲ (۹)
- ارديبهشت ۱۳۹۲ (۱۰)
- فروردين ۱۳۹۲ (۱۷)
- اسفند ۱۳۹۱ (۱۵)
- بهمن ۱۳۹۱ (۱۱)
- دی ۱۳۹۱ (۱۲)
- آذر ۱۳۹۱ (۷)
- آبان ۱۳۹۱ (۱۶)
- مهر ۱۳۹۱ (۱۴)
- شهریور ۱۳۹۱ (۱۲)
- مرداد ۱۳۹۱ (۱۵)
- تیر ۱۳۹۱ (۱۲)
- خرداد ۱۳۹۱ (۱۹)
- ارديبهشت ۱۳۹۱ (۱۴)
- فروردين ۱۳۹۱ (۱۸)
- اسفند ۱۳۹۰ (۱۸)
- بهمن ۱۳۹۰ (۱۷)
- دی ۱۳۹۰ (۲۰)
- آذر ۱۳۹۰ (۱۳)
- آبان ۱۳۹۰ (۲۰)
در مورد پست قبلی بیشتر بنویسید...
چه گویمت که ز سوز درون چه می بینم ..
سوالی دارم. ممکن است پاسخ بدهید؟
شما قائل به سلوک و گام به گام پیش رفتن هستید؟
اگر بله، فارغ از همه مطالعاتی که میشود کرد، دروناً قائل به چه گام هایی و چطور پیش رفتن هستید؟
برنامه ثابت داشتن و ذره ذره آثار ثابت و پیش رونده دیدن؟
یا تلاش های سنگین و گاه به گاه و عجز و تضرع و درخواست حالات عرفانی از خدا و حتی درک گاه به گاه این حالات؟
پاسخ:
باور نمی کنین که چقدر ازین سوالات دورم. چقدر خجالت آور ست برایم که کسی این ها را اینطور از من بپرسد ...
" مجال من همین باشد که پنهان مهر ِ او ورزم .. "
شما قائل به سلوک و گام به گام پیش رفتن هستید؟
اگر بله، فارغ از همه مطالعاتی که میشود کرد، دروناً قائل به چه گام هایی و چطور پیش رفتن هستید؟
برنامه ثابت داشتن و ذره ذره آثار ثابت و پیش رونده دیدن؟
یا تلاش های سنگین و گاه به گاه و عجز و تضرع و درخواست حالات عرفانی از خدا و حتی درک گاه به گاه این حالات؟
پاسخ:
باور نمی کنین که چقدر ازین سوالات دورم. چقدر خجالت آور ست برایم که کسی این ها را اینطور از من بپرسد ...
" مجال من همین باشد که پنهان مهر ِ او ورزم .. "
فکر میکنم ذره ای سو تفاهم شد.
به عنوان مخاطب وبلاگ مطالبی را میبینم و تمایلی را که فرضیه «الف» را در خود دارند.
در کنار آن در زندگی های دیگر هم لااقل یکی دو فرضیه عملی-رفتاری-باوری «ب» و «ج» را دیده ام.
این ها را بگذاریم کنار،
در متون و پای کلام اساتید هم فرضیه ای میبینم که به قطعیت برایم نزدیک تر است.
همان که پاره ای از آن را در پست آخر آورده اید.
در اتصال بین این دو عجیب مانده ام.
اتصال بین متون دینی؛
که باید در دل آدمی منظومه بسازد و پیش رود؟
باید مودب به آدابش شویم، پس چرا با این همه عمری که از خدا گرفته ام هنوز اندر خم یک کوچه ام(تمام شد که این عمر)؟
در برخی موارد تا انتهای استدلال رفته ایم، در برخی موارد درک و فهم و احساس برتر بودن حقایق دینی را داریم، ولی باز مشکلات از زمین است تا .... .چرا؟
بالاخره قرار است احساس تکیه بر اسلام بوجود بیاید یا همین است، وضعیت تا انتها همین معلق بودن است؟
البته طبیعی است، بنابه کدام مطالعه یا تجربه منظم عرفانی انتظار داشتم که نمانم!!!
خواستم اگر نویسنده این وبلاگ با علم و آگاهی و تسلط بر این اتصال شرح حال مینویسد دلایل را بشنوم،
اگر نه هم شاید این برداشت و توضیحات من، مخصوصاً اگر با بحث شکل تضارب آرا بگیرد، بتواند مفید باشد و در دل خود تذکراتی داشته باشد.
شکر خدا اخیراً هم فرصتی فراهم شده برای ارتباط نزدیک تر با جمعی از اساتید قم که به صورت متمرکز روی این مباحث تکیه دارند، شاید این ارتباط هم نقطه امیدی باشد.
امیدوارم سوالم واضح شده باشد.
به عنوان مخاطب وبلاگ مطالبی را میبینم و تمایلی را که فرضیه «الف» را در خود دارند.
در کنار آن در زندگی های دیگر هم لااقل یکی دو فرضیه عملی-رفتاری-باوری «ب» و «ج» را دیده ام.
این ها را بگذاریم کنار،
در متون و پای کلام اساتید هم فرضیه ای میبینم که به قطعیت برایم نزدیک تر است.
همان که پاره ای از آن را در پست آخر آورده اید.
در اتصال بین این دو عجیب مانده ام.
اتصال بین متون دینی؛
که باید در دل آدمی منظومه بسازد و پیش رود؟
باید مودب به آدابش شویم، پس چرا با این همه عمری که از خدا گرفته ام هنوز اندر خم یک کوچه ام(تمام شد که این عمر)؟
در برخی موارد تا انتهای استدلال رفته ایم، در برخی موارد درک و فهم و احساس برتر بودن حقایق دینی را داریم، ولی باز مشکلات از زمین است تا .... .چرا؟
بالاخره قرار است احساس تکیه بر اسلام بوجود بیاید یا همین است، وضعیت تا انتها همین معلق بودن است؟
البته طبیعی است، بنابه کدام مطالعه یا تجربه منظم عرفانی انتظار داشتم که نمانم!!!
خواستم اگر نویسنده این وبلاگ با علم و آگاهی و تسلط بر این اتصال شرح حال مینویسد دلایل را بشنوم،
اگر نه هم شاید این برداشت و توضیحات من، مخصوصاً اگر با بحث شکل تضارب آرا بگیرد، بتواند مفید باشد و در دل خود تذکراتی داشته باشد.
شکر خدا اخیراً هم فرصتی فراهم شده برای ارتباط نزدیک تر با جمعی از اساتید قم که به صورت متمرکز روی این مباحث تکیه دارند، شاید این ارتباط هم نقطه امیدی باشد.
امیدوارم سوالم واضح شده باشد.
خویت به‌کام سنگ زبان شراره سوخت
خالت ز پرده، دود خطی‌کرد آشکار
شوخی سپند سوخته را هم دوباره سوخت
یا رب چه سحر کرد تغافل که یار را
در لب‌شکست‌خنده به‌ابرو اشاره سوخت
دریای حسن را خط اوگرد حیرت است
یا موج پیچ و تاب نفس بر کناره سوخت
پیداست از نفس زدن وحشت شرار
کز آه کوهکن جگر سنگ خاره سوخت
چشم حصول داشتن آیین عقل نیست
از مزرع سپهرکه تخم ستاره سوخت
از وحشت غبار شرر فرصتم مپرس
صبحی دمید و سر به گریبان پاره سوخت
امید فال امن مجو، از شرار من
کز برق نیتم اثر استخاره سوخت
چون زخم‌کهنه‌ای که به داغش دوا کنند
بیچاره دل ز غیرت اظهار چاره سوخت
گفتم ز سوز دل فکنم طرح مصرعی
مضمون به‌داغ غوطه‌زد و استعاره سوخت
از اضطراب دل نرسیدم به راحتی
خوابم به دیده جنبش این گاهواره سوخت
بیدل ذخیره‌ی مژه شد بسکه روز وصل
در عرض حیرت تو زبان نظاره سوخت
(بیدل دهلوی)