کاین عمر طی نمودیم، اندر امیدواری ...

حقیقت اینست که بر عکس آنچه اینجا به نظر می رسد، اصولا آدم امیدواری هستم. گرچه ممکن ست اظهار نومیدی کنم ولی در پستوهای ذهنم همیشه راهی برای امید هست ..

.

.

پ.ن:

به نظرم وقتش هست که یک جنبش ِ اخلاقی ِ واقعی، راه بیفته .. جنبشی که توش از سلایق مختلف، کاندیدا داشته باشه. جنبشی که علیرغم اختلاف سلیقه و روش ِ داخلی، اولا خودشون باهم در نهایت احترام و اخلاق ِ اسلامی برخورد کنن، ثانیا این موضوع رو کم کم به اجتماع تسرّی بدن .. لازمه ی داشتن چنین جنبشی اینه که قانون های مشخص اجتماعی و اخلاقی تا حد ِ مرگ رعایت شود .. حتی آنجا که کارد به استخوان برسد ..

.

.

و هو یتولیَّ الصالحین ...