مخلص له دین ...

و الله دیگر تحت تاثیر هیچ کس قرار نمی گیرم، جز اینکه ببینم دلش خالص با خداست .. جز اینکه خدا ترس باشد .. قائم باشد به دین خدا .. اینکه علی و شهریار و علیرضا و دیگرانی را این روزها بیش از سابق دوست دارم، دلیلش اینست که می بینم خدا ترس بودن شان را ... 

نه ژست های احمقانه ی روشنفکری، نه قیافه های آلامد مدرن، نه خطابه های پر شکوه و به ظاهر عالمانه، هیچ مرا این روزها تحت تاثیر قرار نمی دهد جز کسی که "عمله ی خوب خدا" باشد ..

..

.

«عـَلِیُّ بـْنُ إِبـْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنِ الْحَکَمِ بـْنِ عـُتـَیـْبـَةَ قـَالَ قـَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(ع): إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا کَثُرَتْ ذُنُوبُهُ وَ لَمْ یَکُنْ عِنْدَهُ مِنَ الْعَمَلِ مَا یُکَفِّرُهَا ابْتَلَاهُ بِالْحُزْنِ لِیُکَفِّرَهَا.»

اصول کافی .. جلد 4 .. صفحه ی 180 ..

حضرت صادق^(ع) فرمود: «چون گناه بنده بسیار گردد (و خدا بخواهد او را پاک کند) و چـیـزى از کـردار (نیک) نداشته باشد که آن را جبران کند و کفّارهٔ آن‌ها شود، او را به اندوه گرفتار سازد تا کفّارهٔ گناهانش گردد... »