بورژوازی های انقلابی ..

گذرم به جماران افتاده بود. عکس امام در ورودی اش دل آدم را گرم می داشت. امّا هرچه بالاتر می رفتم کمتر از خمینی نشانی بود. خانه های آنچنانی .. کوچه ی هاشمی، کوچه ی انصاری و ... برج های میلیاردی ِ لوکس .. هرچه بالاتر می رفتم احساس می کردم امام دارد از آن سمت خیابان پایین می آید .. که برود پایین شهر .. فلسطین .. جمهوری .. جایی مثل همین جایی که آقا نشسته است حالا .. خلاصه نه از تاک نشانی بود و نه از تاک نشان!

.

.

پ.ن:

مادربزرگ این روزها حالش خوب نیست. انگار قرار هم نیست دیگر خوب شود. و این آغاز یک پایان ست ...