حبذا ..

شش هفت سال وقتی تنها در غربت زندگی کرده باشی، خاصیت های برگشت ناپذیری پیدا می کنی. مثلا اینکه حضور دیگران در پیش تو، تنها بخش کمی از تنهایی آدم را پر می کند!. ممکن ست در حضورشان، بروی سراغ فضای مجازی، چک کردن ایمیل، خواندن مقاله، اخبار و الخ .. یا شاید در حضورشان غرق شوی در کتابی که دم ِ دستت حالا هست  .. اینست که عملا احساس می کنند به اندازه ی کافی به تو نزدیک نیستند .. 

.

.

پشت این ویرانه های ذهن شهری هست؟ نیست ..

زهر این دلمردگی را پادزهری هست؟، نیست ..

.