اینکه انگلیس می آید یا نمی آید به تحلیف. فرانسه دعوت شده اما با فلان دیپلمات می آید. آلمان باید فکر کند. کانادا را داریم راضی می کنیم کم کم. استروا هم قول مساعد داده ..
لعنت به شما که اینطور ذلیل هستین و افسوس به آن قبلی ها که با بی تقوایی دولت را به دست شما دادند ... مشت مشت باید خاک ریخت روی سرتان ..
.
.
هیهات من الذلّه ..
.
.
صبر کن ..
تالله لاکیدنّ اصنامکم ....
.
چه می شود کرد جز صبر ...
تمام هراسم از این است که نکند روزی برسد که آنچه شب پیش از یکی از دوستان شنیده‌ام
و واقعا شرم دارم از بیان آن، در میان ایرانیان عادی شود و پناه می برم به خدا
از اینکه بخواهد چنین اتفاقی بیفتد اما باید توکل داشت به خدا و همگی دعا کنیم
که نعمتی را که خداوند به خاطر اسلام به همۀ ما ایرانیان ارزانی داشت،
با کفران آن، به یکباره همه را از دست ندهیم؛
زیرا امام علی علیه السلام می فرماید: اذا وصلت الیکم اطراف النعم فلا تنفروا اقصاهابقله الشکر
چون طلیعه نعمت ها به شما برسد،با ناسپاسی دنبالۀ آن را مبرید
به ام بی:
جواباتون واقعا عمیقه.....
من یه پیشنهاد دارم ولی نمیدونم که عملی هست یا نه
برای کامنتها یا حتی پُست ها یه + و - ی (چیزی) بذارید که آدمایی که میان و کامنت نمینویسن ولی به هر حال ممکنه با یه کامنت موافق یا مخالف باشن بتونن نظرشون رو با یه کلیک ابراز کنن و مشارکت بیشتری داشته باشن.
به نظرم جالب تر میشه وبلاگتون و هیجانش هم بیشتر میشه :)
این اولین و احتمالا آخرین کامنت من اینجاست.
من بر خلاف شما سال های این دولت را خارج نبودم. بعد از درسم ماندم
تو مملکت. گفتم بروم کار کنم. هم تجربه کنم هم مگر بدون دکترا نمیشود خدمت
کرد. وقت برای دکترا هست. رفتم پارس جنوبی. حوصله ندارم اینجا از تفاوت
برداشت ما و قطر بگویم. برو بخوان خودت. روند را ببین. از ٢٠ سال پیش تا
حالا. بگذریم.. از خود عسلویه با کار مهندسی شروع کردم . همان موقع که شما
هر جای دنیا غیر ایران که بودی با وبلاگ نوشتن از این دولت دفاع میکردی.
من
البته مخالف این آقا بودم. مخالف رویه ای بودم که داشت شکل میگرفت. اوایل
این دولت طبق گفته بچه های قدیمی تر اوضاع بد نبود.... عسلویه رونقی دآشت.
حرف همه مدیران این بود که چنان و چنین کنیم فلان سال می رسیم به قطر.
بعد از نزدیک دو سال آمدم تهران. زمانی که دیگر همه قرارداد های جدید توسعه
فاز ها دست برادران شما افتاد. کارم البته دیگر مهندسی نبود، کار خرید یا
به قول شما پروکیورمنت می کردم. نزدیک دو سال هم کار خرید کردم. لذا الان
اشراف نسبی نسبت به اتفاقاتی که افتاده و می افتد چه در مهندسی چه در خرید
دارم. اتفاقا کار خرید را در شرکت زیر مجموعه برادران مخلص انجام دادم. با
اینکه مخالف نوع تفکر بودم ولی از جان و دل کار کردم. حرفم را خلاصه
میکنم (راستش میخواستم بیشتر بنویسم اما فکر که میکنم اعصابم بیشتر به هم
میریزد.) در بخش مهندسی تمام داکیومنت ها و پروسیژرها مدارک ده سال پیش
توتال و دیگر کنترکتورهای فاز های اولیه است. هر جا که به ضرورت احتیاج به
تغییر هست کار گره می خورد. علی الخصوص که همان معدود نیروهای بومی خوب هم
در چند سال گذشته فراری شده اند. در بخش خرید هر چه گذشت اوضاع خراب تر شد.
از اطلس کوپکو و زیمنس و لوا و ... مرحله مرحله عقب نشینی شد تا رسیدیم به
شرکت های دست چندم چینی و بعضا کره ای با تولیدات بی کیفیت و با تاخیر
زیاد.
ذلت یعنی این بردار من. ذلت یعنی شش سال بگذرد و نتوانی یک فاز
را درست راه اندازی کنی که خیرش به مردمت برسد. یعنی همسایه جنوبیت با آن
فقر نیروی انسانی معادل بیش از یک دهه برداشت از کشورت جلو بیفتد، مخزن
مشترک را خالی کند و مدیرانت به این فکر بیفتند که توسعه پارس جنوبی شاید
اصلا دیگر به صرفه نباشد. در نفت هم وضع بدتر است. یک کشور جنگ زده همسایه
از میدان های نفتی مشترک برداشت کند و ما تماشا کنیم...
آن وقت میایی
می گویی ذلت؟ افراد هم فکر شما برادر من عموما آدم های بی عرضه اند که به
اندازه کم دانشی شان پر مدعا هستند. عده ای هم مثل شما که در تخصصشان ظاهرا
حرفی برای گفتن دارند پرچم وبلاگ نویسیشان بالاست. با آدم های با عرضه تان
هم مشکل پیدا می کنید. یکی مثل قالیباف را باید بگذارید روی سرتان حلوا
کنید مرد حسابی. اسمش را می گذارید تکنوکرات و طردش می کنید. کسی را ندارید
کار بلد باشد. حرف و حرف و حرف...
خلاصه همین شد که دیگر ناامید شدم
برادر من، و آمدم دکترا بخوانم... حرف زیاد هست برای گفتن .. از پول های
حیف و میل شده، از دلال های داخلی و خارجی که از قبل این بدبختی ما چه
مبالغی که به جیب نزدند. حالا می گویی تحلیف؟ کشک چی؟
سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
