به جز حمایت زلفش، مرا پناهی نیست ..

اسیر خودم بودم. دیشب خواب دیدم کسی با عتاب نصیحتم می کرد که " کاری که برای خدا نباشد، به صورت انسان مثل پیسی ست ... "

.

.

.

پ.ن:

انگشتری هدیه گرفتم از عزیزی که رویش این آیه ی مبارکه ست که "و من یتق الله یجعل له مخرجا/ و یرزقه من حیث لایحتسب/ و من یتوکّل علی الله فهو حسبه/ ان الله بالغ امره/ قد جعل الله لکل شیء قدرا .." تنها دلخوشی این روزهایم هست. باور نمی کنی. سپرده ام حالم را، گذشته ام را، و آینده ام را به دست خودش. کاش بی مقداری ام را با فضل ش جبران نماید .. انگشتر دیگری اگر گرفتم، دوست دارم بر این آیه مزیّن باشد که "ربّنا .. ظلمنا انفسنا .. و ان لم تغفرلنا و ترحمنا .. لنکوننّ من الخاسرین .. "

.