شرط رفاقت ..

دیشب قم بودیم. با علیرضا و پویا و آقای پدر. به مناسبتی که بماند. داشتم به رفاقت فکر می کردم. به اساس دوستی. در سوره ی مبارکه حشر، خداوند اتحاد و همدلی ِ ظاهری ِ کفار را سست و بی اساس دانسته است. که به لحظه ای فرو می ریزد. می فرماید : "تحسبهم جمیعا و قلوبهم شتی .. ". دل هایشان پراکنده ست و در ظاهر دوست می نمایند. آن طرف تر اما، رفاقت ِ اهل ایمان را واقعی، پایدار و ان شاء الله ابدی می شناسد. ان الذین آمنوا و عمل الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودّا .. یعنی آن ها را محب و رفیق می دارد .. 

.

.

این روزها وقتی با کسی دوست می شوم، بیشتر نگاه می کنم که ببینم آیا دوست دارم در آخرت با او باشم یا نه ... 

.

.

پ.ن: از ضریح ِ مهتاب .. نور ِ حق معلومه ..