لحظه نگاری (11) ..

هنوز یک هفته نیست که برگشته ام که کدورت را خوب حس می کنم. نمازهایم را درست نمی فهمم. فضای اینجا دل آدم را سنگین می کند. سرم درد می کند. حالا خوب حس می کنم که چرا برخی می رفته اند خانه شان را نجف بنا می کرده اند. یا مقید بوده اند که نمازشان را در صحن های اطراف حرم بخوانند. پیشتر تفاوت زمان ها را با هم نمی دانستم. مکان ها را هم. مثلا نمی دانستم که چرا روز جمعه، دعای مخصوص دارد. یا اهمیت بقیع با کنج خانه چیست، وقتی به نماز ایستاده باشی ...

حالا ولی با تمام وجود حس می کنم که مکان های متبرک یا زمان های خاص، وزنه ی عبادت را سبک می کند و بالا بردن ش برای انسان آسان می شود. اینست که حفظ رقت روحی میّسرتر ست ... 

.

.