مرگ اندیشی (2) ..

پیشترها شعری بود از بیدل که زیاد زمزمه می کردم، که "هیچ کس جز یأس، غمخوار ِ من دیوانه نیست". همان شعر که انتهایش انگار تسلیم روزگار می شود که "ای هجوم ِ بی خودی، رحمی .."

.

حالا مدتّی ست جای یأس، مرگ گذاشته ام و با خود می خوانم. که هیچ کس جز مرگ ...

.

.