مده به دست فراقت، دل مرا که نشاید ...

" و زنی را به یاد می آورم که می گفت : او غرق شده ست ... او غرق شده ست ... او دیگر بر نمی گردد تا پروانه های خشک شده اش را نگاه کند .. نه ... "

بار دیگر شهری که دوست می داشتم .. نادر ابراهیمی .. 

.

.

پ.ن: 

حالا درست ست که مرد آنست که در کشاکش دهر، سنگ زیرین و فلان باشد، امّا .. انصاف نیست ... همین ..  ذاک دعوایَ و ها انتّ و تلکَ الایّام* ..  

.

.

*: اینک این شکوه ی من و این تو و این هم روزگار ...

.

.