غمگین در آستانه ی کولاک مانده ام ..

آدم ها را از اشک هایشان می شناسم. که کجا و چرا و به پای که ریخته اند. خودم کارنامه ی درخشانی ندارم امّا. به قول رفیقی، "اهل گریه های هرجایی بوده ایم". 

الغرض. مناجات ابی حمزه ثمالی را دوست دارم. خصوصا آنجا که می گوید :

"الحمدلله الذی تحبّب الیّ و هو غنی عنّی .. "

.

.

یا آنجا که "هارب منک الیک" ..

وقتی آدم از ترس کسی می گریزد به کسی .. که همان کس ست .. کس بی کسان ست .. 

.

.

پ.ن: تو بهانه می کنی و ما ز درد/ می زنیم از سوز ِ دل، دم های سرد ...