گر سنگ ازین حدیث بنالد عجب مدار ...
حافظ را که برداشتم، غزلی دیرآشنا آمد ولی، این بار با حالی دگر. و من که با چشم تر این ابیات را می خواندم و عزیزی که شاهد همیشه ی این ماجرا بود:
" چون حسن عاقبت نه به رندی و زاهدی ست
آن به که کار خود به عنایت رها کنند .. "
.
.
اللهم الرزقنا التجّافی عن دار الغرور .. و الانابة الی دار الخلود ..
.
.
- ۹۳/۱۰/۰۱