سرم به چارچوب های خیالی می خورد ..

از مراسم و جشن های رسمی بیزارم. از فرمالیته ها. مراسم فارغ التحصیلی م را نه در شریف رفتم و نه در استنفورد. حوصله نداشتم. مراسم ورودی های جدید را هم. هیچ گاه یادم نمی آید مراسمی را از ابتدا تا به انتها نشسته باشم. بیش از حوصله و وقت و رغبت، طاقت نداشتم. همیشه خیال می کردم فرمالیته ها آرمان ها را کم رنگ می کند ... 

یکی مزاح می کرد که فلانی در مراسم عروسی خودش هم شرکت نمی کند. پیش بینی اش تا اندازه ای راست بود! دیر رسیدم. و زود رفتم ... 

.

..

.

این همه یاد می رود، از تو هنوز غافلم ...

.

.

می خواهم از همیشه ی این اضطراب برخیزم. نمی توانم ..