چه می گویی که بیگه شد، سحر شد، بامداد آمد؟ ..

و گاهی انسان، حیوان ساکتی است که ازینکه ناراحت است خوشحال است. ازینکه خود را آزار می دهد لذّت می برد. و ازینکه ذهنش را خراش می اندازد خوش است. حیوان درنده ای که یکسر خودش را می درد. با خودش وحشی و با دیگران رام است. اهلی بیگانه و وحشی ِ آشنا. دیوانه ای که گاهی عاشق میله های قفس است ...

.

.