حبّذا ای سر پنهان ... حبّذا ..
سه شنبه, ۱۵ آذر ۱۴۰۱، ۰۹:۵۳ ق.ظ
کامنت های خصوصی وبلاگ ها، مثل کشتی های غرق شده ی ته اقیانوس ها هستند ...
.
.
- ۰۱/۰۹/۱۵
کامنت های خصوصی وبلاگ ها، مثل کشتی های غرق شده ی ته اقیانوس ها هستند ...
.
.
واقعا؟
چه روزهای خوبی بود چند هفته گذشته و خواندن وبلاگ شما از ابتدا...الان حدود یک هفته شاید هم بیشتر هست که تمام شده و دوباره غبار کدورت بر دلم سنگینی میکند.چرا انقدر مناجاتهای ایام جوانی، به دل مینشیند؟ بسیاریشان را برای خودم سیو کردم با یک حاشیه کوچک از خودم که حالا که میخوانم، میبینم چه حال خوشی داشتهام...تا از جوانی، اثراتی هست، لطفا بیشتر بنویسید.
چه تعبیرهای جالبی
چه غمگین
به نظرم صادقانه ترین و ((از اعماق دل آمده ترین)) حرف ها همون حرف های خصوصی هستند. حرف های در گوشی. هر چقدر ناشناس تر و خصوصی تر ، بلندتر و عمیق تر هستند. رجب هم همینطوریه ی جورایی. پر از ((...انا جلیس من ذکرنی)).پر از حرف های خصوصی و در گوشی
.
.
و دریا چه خوب آرامگاهیست برای غرق شده گان...
کشتی های کاغذی؛ نه حتی تایتانیک :)